De traan der traagheid

Belgisch kampioen veldrijden Niels Albert zegevierde gisteren in de Superprestige-wedstrijd van Zonhoven. Op het eerste zicht geen verrassend nieuws. De ondertussen al 25-jarige Tremelonaar wint elk jaar een aantal grote crossen en behoort al een tijdje bij de absolute top van de Vlaamse wintersport bij uitstek. Toen Albert zondag solo de finishlijn overschreed, namen de emoties het echter over van de ratio. Een aantal dikke tranen stroomden waardig van het afgetrainde gelaat richting de Limburgse zandige ondergrond. Ook al luidt de bijnaam van Niels in het peloton ‘Den Blijter’, dit staaltje van opperste geluk en het bannen van frustraties hadden we bij de nieuwe koning van de cyclocross nog niet mogen beleven.

Een stevige huilbui was het alleszins niet, tranen van puur blijdschap en ontlading veel meer. De voorbije weken draaide het bij de trotse drager van de tricolore-trui vierkant. Een 12e klassering in een Wereldbekerwedstrijd is ondermaats en beneden zijn pijl. Bovendien kon eeuwige criticus Roger De Vlaeminck het niet laten om bij de aanvang van het seizoen de levieten te lezen aan Niels Albert. De renner van BKCP-Powerplus zou volgens het orakel de teugels hebben laten vieren in de zomer en de trainingen al eens naar de prullenmand durven verwijzen. 100 percent leven voor het vak, was er volgens de geruchtenmolen niet meer bij.

De manier waarom hij gisteren door het mulle zand ploegde, veegde al deze banaliteiten eensklaps van de baan. Zandduivel Albert is helemaal terug en eigenlijk nooit weggeweest. Een splijtend duel tussen Sven Nys en zijn 10 jaar jongere streekgenoot wordt morgen geserveerd op de flanken van de Koppenberg. Zal de ouwe nog eens fonkelen of is de zegekrans weggelegd voor de nieuwe ster aan het firmament?

E3-Prijs Teheran

“Mehdi Sohrabi, een Iraniër van 30, rijdt volgend jaar voor het Belgische Lotto-Ridley.”
Toen ik dit nieuws deze week op mijn bord kreeg, gierde er een intens gevoel van medelijden door me heen. Ocharme die vermaledijde Marc Sergeant. Een maand geleden schreeuwde hij nog van de daken dat zijn Lotto-Ridley-ploeg van het komende seizoen een puur Belgisch project was, en nu haalt hij een godvergeten nobele onbekende Iraniër binnen om zo zijn ploeg van de nodige UCI-punten te voorzien en de deelname aan de grote wedstrijden te kunnen vastleggen.

U ziet, hypocrisie en boerenbedrog zijn nog helemaal niet verdwenen uit de wielersport. Markant is bovendien dat onze vriend Sohrabi waarschijnlijk enkel in aanmerking zal komen voor de notoire kermiskoersen (met alle respect) van Blaasvelde en Zevergem. Want ondanks talloze ritzeges en eindoverwinningen in de overbekende ‘Kerman Tour’ en de historische ‘Jelajah Malaysia’ zal dit Arabisch toptalent met zijn 30 lentes er niet aan te pas komen in de Vlaamse voorjaarsklassiekers en de grote rondes. Het moet gezegd worden: de wielercarriere van deze Moslim, momenteel rijdend voor de superploeg ‘Tabriz Petrochemical Cycling Team’, is nu al ten dode opgeschreven. Hij werd gehaald als zoenoffer en zal binnen dit en 11 maanden bij het groot huisvuil worden geplaatst met het opschrift ‘Paard van Troje’.

Toch hoop ik van harte dat Sohrabi volgend seizoen opnieuw zal zegevieren in respectievelijk de Ronde van Perzië, Ishafran-Tabriz, De Driedaagse van Kermanshah, De Khorramabad Gold Race en de E3-Prijs Teheran. Zo zal onze Nationale Loterij tevreden kunnen terugblikken op een geslaagd seizoen met vele glansrijke overwinningen. Ach, laten we niet te kritisch zijn, ik doe nu al mijn hoed af voor het beleid van Lotto-Ridley. Het huisvesten van Tosh Van der Sande en andere jonge Belgische talenten is een zegen voor de sport. Maar toch blijft de transfer van de exotische wieltjeszuiger Mehdi Sohrabi (onthou vooral deze naam niet) een doorn in menig wieleroog.

Formidabiljo

Onze landgenoten Kenny De Ketele en Iljo Keisse hebben zojuist goud veroverd in de ploegkoers op het EK baanwielrennen. De normaalste zaak van de wereld voor deze kleppers (die in 2008 al Europees goud wonnen in deze discipline), denkt u nu.
Toch niet, dat beide landgenoten in de finale stonden, was al een prestatie op zich.

Een korte schets: Rond 12u ’s nachts gisterenavond, triomfeerden Keisse en zijn Nederlandse ploegmaat Niki Terpstra nog op de felbevochten Zesdaagse van Amsterdam. Van het begin tot het einde voerde deze Belgisch-Nederlandse alliantie de klassering aan. Na het gebruikelijke overwinningsprotocol en de onvermijdelijke dopingcontrole (ligt zoals u weet, zeer gevoelig bij Iljo) trokken Keisse en De Ketele in het holst van de nacht naar Appeldoorn (100 kilometer Zuidoostelijker gelegen provinciestad waar het EK baanwielrennen wordt georganiseerd). Na een zeer kort nachtje (meestal zeer nefast voor een topsporter) mochten beide heren vanmorgen om 10u al opdraven in het ovaal voor de kwalificaties. Waar vooraf voor gevreesd werd, kwam niet uit. Ze plaatsten zich, ondanks kleine oogjes, redelijk vlot voor de finale. Al wat er dan nog bijkwam was extra.

De bonus bleek een paar uur later van een Dexia-topman-gehalte te zijn. Na zes helse dagen rondjes draaien in Amsterdam en een waanzinnig vermoeiende nacht, konden Keisse en De Ketele met een ultieme krachtinspanning aan het einde een ronde nemen op hun concurrenten met twee oververdiende gouden medailles als gevolg.
Een maand voor de Zesdaagse van Gent verkeren beide landgenoten al in een bloedvorm. Nu gewoon hopen dat de dopinginstanties Keisse eindelijk eens met rust laten. De flamboyante Gentenaar heeft ondertussen al genoeg geleden en is bovendien op zoek naar een nieuwe ploeg. Nog 30 maal slapen en de roepnaam ‘Iljo’ zal weer oorverdovend gescandeerd worden in Gent. Het wordt weer smullen geblazen in Het Kuipke.

De ezel en de balk

Nog geen zes maanden geleden zat de hele wielerwereld in zak en as. Onze vriend Wouter Weylandt (het ga je goed) had na een val in de afdaling van de Passo Del Bocco in de Giro het leven gelaten. Verdriet en woede heersten onder de wielerkenners en supporters. De organisator van de Giro, Angelo Zomegnan, werd in de pers net niet helemaal gelyncht omwille van het veel te gevaarlijke parcours zo dicht bij de finish in de eerste week van een grote wielerronde. Er werd geopperd dat het hedendaagse wielrennen veel te gevaarlijk was en er moesten dringend maatregelen getroffen worden, of er zouden nog meer slachtoffers vallen. Door al die commotie (al dan niet terecht) werd de arme man even later zelfs ontslagen uit zijn ambt.

Tot mijn grootste verbazing lees ik vandaag dat het wielerpeloton in de 2e rit van de Ronde van Frankrijk 2012 de beruchte Romeinse Steenweg tussen Braives en Moxhe gaat aandoen. (Voor wie helemaal uit de lucht valt, een heerlijk filmpje: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GEN3HCOB6).
Deze Chaussée Romaine, de benaming is oneerlijk want Caesar en zijn kornuiten waren zeer bedreven in de wegenbouw, werd door de Franse tv-zender vorig jaar uitgeroepen tot meeste absurde weg in Europa. De straat is een slingerparcours met maar liefst 16 wegversmallingen, 250 verkeersborden, verkeerspaaltjes in alle mogelijke kleuren, vervaarlijk bochtenwerk en uitstekende betonblokken. Kortom een ideale weg om een dolgedraaid wielerpeloton in de meest intense en zenuwachtige wielerronde ter wereld doorheen te sturen, moesten de parcoursbouwers van de Tour hebben gedacht.

Ik geef het je nu al op een briefje: De renners zullen met ware doodsverachting het traject afleggen en het aantal valpartijen zal niet te overzien zijn. Daarom deze behoorlijk cynische staande ovatie voor de organisatie van de Tour. Een aantal maanden geleden stonden ze nog mee op de barricaden tegen het steeds gevaarlijker wordende wielrennen; terwijl ze nu, hypocrisie alom, dezelfde fout begaan. U weet wel, wie een put graaft voor een ander… Blijkbaar zijn de hoge pieten van de wielerwereld niet vertrouwd met het verhaal van de ezel en het stoten tegen de balk. Op 2 juli zullen we het weten. Ik kijk er alvast niet naar uit!

(Snert)Tour 2012

Vol ongeloof en inbegrip keek ik vanmiddag naar de voorstelling van het parcours van de Ronde van Frankrijk 2012. Heeft Wouter Vandenhaute na de Vlaamse Klassiekers nu ook al de Tour opgekocht en de ziel daarvan helemaal verfoeid? Helaas voor sommige RVV-trawanten is het antwoord hierop nee. Het is de organisatie van ‘La grande boucle’ zelf die zich de das omgedaan heeft. Met slechts 2 aankomsten bergop (die puist in de Vogezen tel ik echt niet mee) en 100 tijdritkilometers belooft het alvast de saaiste en zieligste Ronde van Frankrijk te worden van de afgelopen 15 jaar.

Zonder schroom mogen Fabian Cancellara en Tony Martin zich topfavoriet noemen om de grootste wielerronde (tot in 2011 dan toch) ter wereld aan hun erelijst toe te voegen.
Berggeiten (gebroeders Schleck, Contador, Gesink, Van Den Broeck, Sanchez, Rodriguez) aanhoor mijn klaagzang en neem dit jaar geen deel aan de Tour. Heb lef, en laat de conservatieve organisatie maar zitten in hun stinkende poel van kleurloosheid.
Schrijf je allemaal in voor de Giro en geef de wielerliefhebbers en neutrale toeschouwers daar wat ze verdienen: Snedige demarrages en fatale inzinkingen in het hooggebergte is wat de mensen willen. Biljartvlakke tijdritten en voorspelbare massasprinten zijn geen voer voor de kijker, maar voor het amalgaam van losgeslagen wielerneurotici.

Schoorsteenveger

Wie kent nog Bernhard Kohl?
Voor de neeknikkers: Deze Oostenrijkse ex-wielrenner schitterde in de Ronde van Frankrijk 2008 met een onverwacht 3de plaats in het eindklassement, om een paar maanden later teruggefloten te worden na een positieve plas. Toen de sympathieke Zwitser Oliver Zaugg zaterdag als eerste over de meet kwam in de Ronde van Lombardije (klassieker van de vallende bladeren), had ik aanvankelijk een déjà-vu. Beide heren beoefenden voor hun wielercarrière immers hetzelfde knelpuntenberoep van schoorsteenveger uit.

Toch zou het oneerlijk zijn om Zaugg te vergelijken met zijn illustere collega. De voorbije jaren manifesteerde deze 30-jarige Helvetiër (een laatbloeier) zich als een stevige pocketklimmer, die al mooie ereplaatsen wist te bamachtigen in grote en kleine rondes. Enkel een mooie zege (tot zaterdag stond er nog een nul op zijn rekest) ontbrak nog op zijn palmares. Met deze klassieke zege lijkt de trein voor hem vertrokken. We kunnen als liefhebber enkel hopen dat Zaugg ook geen eendagsvlieg wordt, en we hem binnenkort geen bladeren zien vissen uit de schouwen van je buurman. Wie wel de edele ambacht van het schoorsteenvegen mag  aanleren is de voltallige jury van de wereldbeker veldrijden in Pilzen afgelopen zondag. Wat een blaam, Niels Alberts klassement al zo goed als naar de vaantjes. Maar Niels, geen nood. Het seizoen is nog lange en eind januari zal er in Koksijde een nieuwe regenboogtrui op jouw maat afgeleverd worden.

Fietst ze!

VDB forever!

Frank Vandenbroucke, twee jaar geleden nam je afscheid van het aardse bestaan. Grootse overwinningen, maar ook diepe dalen zowel sportief als mentaal waren je te beurt. Veel te vroeg gegaan, in een godvergeten gat in Senegal. De antwoorden op onze vragen bleven uit.
Het opschrift VDB forever in witte verf siert nog altijd vele Vlaamse koerswegen. Vergeten doen we je nooit. Frank, doe daar de groeten aan Pantani en Weylandt en laat ze ze nog eens allemaal je achterwiel zien.
Slechts één vraag rest me nog: Waarom de ambitie om King of Africa te worden, als je al een God in Ploegsteert was?

Proficiat Greg

Van Avermaet boekt in Parijs-Tours eerste klassieke zege

Eindelijk wint Greg Van Avermaet (BMC) eens een koers met enige aanzien.
De wedstrijd vertrekkend uit de Franse hoofdstad  en aankomend op de Avenue Grammont in Tours, een topklassieker noemen, lijkt mij echter wat kort door de bocht. Het is niet omdat de subjectieve co-commentator José De Cauwer (al jaren grote fan van alle Lotto-producten en in het bijzonder Greg Van Avermaet) dit zondag tijdens de uitzending verkondigde, dat we dit ook moeten aannemen.
In het verleden had deze koers wel enig aanzien, maar het deelnemersveld wordt jaar na jaar minder sterk. Als je ziet dat B-renners (met alle respect) als Arnaud Gerard en Mickael Delage de finale kleurden en tot 3 km van het einde meededen voor winst, mag je wel besluiten dat deze koers ten hoogste een semi-klassieker genoemd mag worden.
Maar goed, genoeg gepalaverd, alle lof voor Van Avermaet, die nu hopelijk op weg is om een grote zege (genre Milaan-San Remo en Luik-Bastenaken-Luik) binnen te halen.

Noot: Met het prijzengeld van deze zege, zal hij alvast zijn schuldenberg van de volle 25 euro kunnen terugbetalen aan de Lotto-ploeg. Die nog dateerde van 2 jaar geleden voor de kosten omtrent een annulering van een vliegreis. Maten en gewichten, weet u wel.

Wieltjeszuiger

Geachte lezers,

Vanf vandaag zal ik op deze site een aantal keer per week korte opinies posten over bepaalde feiten, roddels en andere baldadigheden uit het wielermilieu.
De geplaatste berichtjes zullen niet stroken met de zogenaamde journalistieke objectiviteit, maar zijn een resultaat van de ongezouten mening van een wielerfanaat.

Ik wens je bij deze alvast veel leesplezier!